Avedon maakte naam als revolutionair modefotograaf. Toen hij in 1946 naar Parijs trok, werd modefotografie nog in de studio bedreven, met statische modellen als etalagepoppen. Avedon haalde de modellen uit de studio en trok er de wereld mee in, om zijn foto’s zo dynamisch mogelijk te maken: hij wilde levende beelden creëren in plaats van poserende mannequins.
Ook de portretten die Avedon maakte zijn indrukwekkend. Hij focust daarbij op de mens, haalt die uit de context van de dagelijkse bezigheid en isoleert hem of haar in de leegheid van de studio. Hij drukt af op een onverwacht moment en slaagt er zo in de beroemden en machtigen der aarde te tonen op een verrassende manier: hun onbekende kant, zonder pose of voorspelbaarheid, altijd in zwart-wit. Hij ging in tegen “de traditie van de vleierij en leugens in de portretkunst”, zoals hij het noemde. De machtigen maakt hij menselijk, de onbekenden geeft hij opvallend veel kracht.
Avedon was aan het werken aan een nieuw project, On Democracy, over de op til zijnde presidentsverkiezingen, toen hij stierf.